پرچم این حرف دل پاینده باد یاد آوینی دمادم زنده باد
سه شنبه 21 دی 1395 | نسخه قابل چاپ | نویسنده : حسین علی آبادی استاد تاریخ تشیع
- پرچــمٍ ایـن حرف دل پاینده باد یـــاد آویـنی دمـــادم زنده بـاد
اهــــــل دل ای نازنین هــایم ســـلام ســایه تان اینجا همیـشه مســــــتدام بـا شـما قلـــــبم منـــــوّر می شـــود
حــال من یك حـــال دیــگر می شـــــود حـــــرف دل ، اینـجا پناهم داده است دلـــــــبری قــــــولِ نگـــــاهم داده است بزمتان ، جــــــانِ مــــــــرا بـر بـاد كـرد حــــــرف دل ، مـــــا را چنین معـتاد كـرد حـرف دل، پُر گشته از یــــاران عشق گـــونه هـا تـَــــر گشته از باران عشـــق عــاشــقان مبهوت خالش می شوند مست و شـیدای "وصالش" می شـوند حـــرف دل با گوش دل بشنیده است او كـه حـــــق را در درونش دیده است! روح من را می كشـــــــــاند تا "خیال" حرف "آدین"، حـــــــــرف آن نیكو خصال یــــــــــــادم آیــد از صــــــفای بـزممان عاشقان گردان بم همرزممان، یـاد ایــــــّــــــامی قشــنگ افـــتاده ام بـاز هـم ، من یـاد جـنــــــگ افــتاده ام روزگـــــــــــاری جمعِ جمعی داشـتیم بذرعشــق و عاشـــقی می كـاشـتیم این صـــمیـــمیـــت بجز آنــجا نبــــــود جـز كـنــــــــارِ سنگرو خاکریز نبود حــــرف دل ، دنیای حرفی آشـناست یاد سبزعلی حسینم كیمیـــــا"ست روح و جـــــــانِ بی ریـــــــــایی دارد او حــــــرف هــــــــای كیمیـــــــایی دارد او حـــــرف دل شـد، محفلِ دلهای صاف محفــلِ "بی معرفت" ، " سیمرغ قـاف" این "هبـــــــــــــــوطِ" آســمانیها ببین سینه ایـن كهكشـــــــــــــــــانیها ببین "بیقـــــــــراران"، بی قـراری می كنند حــــرف دل را لالــــه كــاری می كــنند از خــــــــــــدا خواهم بماند برقـــــــرار او كه گــــاهی می كـند بـر ما گــــــذار از "غریبسـتان "، صـــدایی می رسد این صــــــدا حتماً به جایی می رســد "ناشــــــناسان" ، آشـــــــنایـانِ دلـند صـاحــــــــبانِ مخـــــــلصِ ایـن منزلــند می شـــناسـد ناشـــناسی را دلـــم پـُر شـدست از نـــــام او، ایـن محـفلم می كند چشم انتظاری ، "سوته دل" در دیـارِ بی قــــــــــراری ، ســـــوته دل همرهی درعشق ومستی" گم شدست" او خــــریـدارِ غـــــــــــمِ مـردم شـــــدست درد دلــــــهـایـش دلِ دیــــــوانه بُـــــرد دسـت ما بگـرفت و تـا میـــخانه بُــــرد آتشی افكــــــــنده بر، این جـــــان ما حـــــــرف دل از جـــانـبِ یـــــــاران مـــا در دلـــم غوغا و شور و همهمَه ست تشـــنه دیدار "عـبدالفـاطـــمَه" ســت با حضــــــــورش بزمِ داغی می شود حرف دل ، تمثیلِ باغی می شـــــــود رو بســــــــــــوی ما نگـــــرداند هــنوز لایقــش مـا را نمی دانـد هــــــــــنوز!! ای فـــــــــدای نـــــــــالـه هـــــا و آه او هـر كــــــــجا باشــد ، خـدا همـــراه او هم دل و هم دیده بر تــــــــــاراج رفت روح و جان ، با نكته "حـــــــــلاّج" رفت "حاج حسین آخر رهانداز جانِ خویش عاقبت بگذشـــــــت از عـنوانِ خـویش! نكته هایش نكته هایی دلكش است گرچه گـاهی هم ز جنسِ آتش است! همـرهی دارم كـــه از من دور نیست
نام اوبـا وزنِ شــعرم، جـــــــور نیست! قصّــــــــــــه همسـنگران را باز خـواند شعرمن ازوصــفِ نامش"بـاز مـــانـــد"! قلـــــــــــــــعه ای دارد پُر از راز و رمـوز سینه ای دارد پـــــــــُر از انـدوه و سـوز پـا نــــــــهاد اینك بـه بـــازارِ جــــــنون یـك "نمی دانـم" ز شهرِ آسمــــــــون" حـــــرف دل ، دارد درونِ سینــــه اش یك حسین" و قـــلب چـون آییـنه اش او كـــــــــــه از غربت روایت می كــند
ازکه جا ماندن تو فاو ازماشـكــــــــایت میکند ای تمــــــــــامِ اهـل دل ، یاری كــنید ایـن هــــــــدی را هـم نگـــهداری كنید او از آمریـــــكا به ما دل بســته است طفلكی شاید كه خیلی خسته است من نـمی دانم كه این"پانیذ"،كیست نقـطه چین هـااینهمه،ازبهرِ چیست!؟ لیـــك، انگاری كه خیلی با صفاسـت چـون كـه بـا یـــارانِ خــوبم آشـناست روح من دنــــــــبال حسین جان"که رفت از که فاو و كــــــــــــــربلا بـا آه رفت ماجــــــــــرایی در دلم پیدا شــدست كـــــــــربلا نـزدیكِ این دریـا شــدست! او كـــــه در نزدیـكی آمـــــــال ماسـت با خبر، تنـــــها خـدا از حــــال مـاست ای خدا حــــــالم چرا اینــــگونه است حـــال مـن امشـــب چـرا وارونه است این دلـم امشــب كــــــبابم می كــند یاد حاج حسین که آبــــم می كـــند هیچ تفسیری براین احساس نیست!! جز حسیــــن و اكـــبر و عبـاس نیست ای خــــدا دارم كــــــجایی می شـوم شـــــاید اینـجا كـــــربلایی می شوم! ای خـــــــــــــدا ، یاران نگــــهدار از بلا تـا نگـــــــــــردد دل به هــجران ، مبتلا پرچـــــــــمِ ایـن حـــــرف دل پاینده باد یــــــادسبزعلی دمـــــادم زنده بـاد امشــب ای یاران، مــــرا مهمان كنید چاره ای بـرسینــــه ســـــــــوزان كـنید مســـتِ مســــتِ بـاده نـابم كـــــــنید از دعـــــــــــــــا سیرابِ سیرابم كـــنید گوشه ای افـتاده مست و باده نوش در"همین دور و بر" امشب "خـروش"
نویسنده:حاج حسین علی آبادی(تقدیم به روح ملکوتی سردارحاج حسین مرادی)
...بسم رب المهدی...
گزیده ای از سخنان شهید اوینی سید شهیدان اهل قلم:
مبادا غافل شویم و روزمرگی ما را از حضور تاریخی خویش غافل کند .
هیچ پرسیده ای که عالم شهادت بر چه شهادت می دهد که نامی اینچنین
بر او نهاده اند؟
راه کاروان عشق از میان تاریخ می‌گذرد و هر کسی در هر زمان بدین
صلا لبیک گوید، از ملازمان کاروان کربلاست.
پندار ما اینست که ما مانده ایم و شهدا رفته اند اما حقیقت آنست که
زمان ما را با خود برده است و شهداء مانده اند .
آن آزادی که غرب می گوید رهایی از هر تقید و
تعهد است و این آزادی که ما می گوییم نیز رهایی از هر تعلقی است .
امام(ره) به ما آموخت که انتظار در مبارزه است و این بزرگترین پیام
او بود و پس از او اگر باز هم امیدی ما را زنده می دارد همین است .
زمان بادی است که می وزد هم هست هم نیست . آنان که ریشه در خاک
استوار دارند را از طوفان هراسی نیست . جنگ می آمد تا مردان مرد را
بیازماید . جنگ آمده بود تا از خرمشهر دروازه ای به کربلا باز شود
.
هنر آنست که بمیری پیش از آنکه بمیرانندت و مبدا و منشا حیات
آنانند که چنین مرده اند .
ساحل را دیده ای که چگونه در آینه آب وارونه انعکاس یافته است ؟ سرّ
آن که دهر بر مراد سفلگان می چرخد این است که دنیا وارونه ی آخرت
است .
پرستو را با گرما عهدی است که هر بهار تازه می شود وطن پرستو بهار است و اگر بهار مهاجر است از پرستو مخواه که
بماند.
این دشمن با خیل عظیمی از آهن به مصاف ایمان آمده است و بچه‌ها،
همان بچه‌های محله‌ی من و تو، کشاورزهای روستا، طلبه‌های گمنام
حوزه‌ها، همان بچه‌هایی که اینجا و آنجا در مساجد و نماز جمعه
می‌بینی، همان بچه‌ها در برابر تمامیت کفر و ماشین جهنمی جنگش
ایستاده‌اند، و تو می‌دانی که پیروزی با کیست.
ای شقایق های آتش گرفته دل خونین ما شقایقی ست که داغ شهادت شما را
بر خود دارد آیا آن روز نیز خواهد رسید که بلبلی دیگر در وصف ما
سرود شهادت بسراید؟ ...
ای شهید؛
ای آنکه برکرانه ی ازلی وابدی عالم وجود برنشسته ای دستی برآر و
ماقبرستان نشینان عادات سخیف را نیز ازاین منجلاب بیرون کش.
عجب ازاین عقل باژگونه که ما رادرجست و جوی شهدابه قبرستان ها می
کشانَد!
اللهم ارزقنا رویت قائم آل محمد
التماس دعا...یامهدی*
موضوعات مرتبط با این مطلب : ارگ تاریخی دارالصابرین بم
____________________________________________________
برچسب ها: دل نوشته
برچسب ها: دل نوشته