تقدیم به روح مطهر وملکوتی جانباز 70درصد دوران دفاع مقدس حاج عیسی بدرابادی
جانباز، شهید زنده است/جملات رهبر انقلاب در مورد جانبازان/ثبت نام برای زیارت نیابتی حرم سقای اهل بیت(ع)/ قمر بنی هاشم از صفین تا کربلا/تصاویر360 درجه از حرم/
بانک اشعار شهدا و دفاع مقدس - ایثار و جهاد
طبقه خوشا آن روز را که سنگری بود شبی ، میدان مینی ، معبری بود خوشا آن روزهای آسمانی که شوری بود ، سودا و سری بود
خوشا روزی که دل را دلبری بود غزل خوان نگاه آخری بود خوشا آن روزها در خط اروند هوای روضه های مادری بود
و اهل آسمان بودیم آن روز که قدری بی نشان بودیم آن روز و نای دل نوای نینوا داشت و با صاحب زمان(عج) بودیم آن روز و کاش آن روزگاران گم نمی شد هوای خوب باران گم نمی شد صفای جبهه ها می ماند ای کاش صدای پای یاران گم نمی شد من بال و پر شهید را می بوسم پا تا به سر شهید را می بوسم دستم نرسد اگر به دامان شهید دست پدر شهید را می بوسم ...... ای دوست به حنجر شهیدان صلوات بر قامت بی سر شهیدان صلوات از دامن زن مرد به معراج رود بر دامن مادر شهیدان صلوات ............... و رویِ صحبت من با شماست ،آقایِ ... بله! شما که نشستید ناگهان جایِ .......... بیایید یک لحظه عاشق شویم از آن چک و سفته ها بپرسید فقط ، *** انگار کـــه تقدیر جهان بر می گشت ، با اینکه نرفته در کتش می خواند حاجی به زمین و به زمان گیر نده از جنگ به یاد دارم آژیرش را از مادر خود اشک سرازیرش را اما عجبا ، شهید در ذهنم نیست ! این حافظه با این همه تغییرش را *** از قافله های شهدا جاماندیم رفتند رفیقان و چه تنها ماندیم افسوس که در زمانه دلتنگی مجروح شدیم اسیر دنیا ماندیم *** چه زيبا ملائك شدند زيستند همان ها كه هستند ولي نيستند ! کسانی كه در جمع ما بوده اند ولي حيف نفهميده ايم كيستند ........... چقدر از منش این شهدا دور شدیم آنقدر خیره به دنیا شده و کور شدیم معذرت از همه خوبان و همه همرزمان ما برای شهدا وصله ی ناجور شدیم شهدا در همه جا فاتح اصلی بودن عجب اینجاست که ما این همه مغرور شدیم شکر ، با سابقه ی دوستیِ با شهدا ما عزیز دل مردم شده مشهور شدیم و از آن برکت خون شهدامان حالا ما مدیر کل و مسئول شده مسرور شدیم و اگر حرفی خلاف شهدامان گفتیم یحتمل مصلحتی بوده مجبور شدیم پرکشیدن چه مستانه و رفتند و ما در میان قفس نفس چه محصور شدیم ........... زود بیدار شدم تا سر ساعت برسم بایداین بار به غوغای قیامت برسم من به "قد قامت" یاران نرسیدم، ای کاش لا اقل رکعت آخر به جماعت برسم آه ،مادر! مگر از من چه گناهی سر زد که دعا کردی و گفتی به سلامت برسم؟ طمع بوسه مدار از لبم ای چشمه که من نذر دارم لب تشنه به زیارت برسم سیب سرخی سر نیزه ست... دعا کن من نیز این‌چنین کال نمانم به شهادت برسم ........... گل اشکم شبی وا می شد ای کاش همه دردم مداوا می شد ای کاش به هرکس قسمتی دادی خدایا شهادت قسمت ما می شد ای کاش * خوشا آنان که جانان می شناسند طریق عشق و ایمان می شناسند بسی گفتیم و گفتند از شهیدان شهیدان را شهیدان می شناسند عاقد دوباره گفت وکیلم ...پدر نبود ای کاش در جهان ره و رسم سفر نبود
گفتند رفته گل...نه ! گلی گم دلش گرفت یعنی که از اجازه ی بابا خبر نبود
هجده بهار منتظرش بود و برنگشت آن فصل های سرد که بی درد سر نبود
ای کاش نامه یا خبری عطر چفیه ای رویای دخترانه ی او بیشتر نبود
عکس پدر مقابل آیینه شمعدان آن روز دور سفره جز چشم تر نبود
عاقد دوباره گفت :وکیلم؟ دلش شکست یعنی به قاب عکس امید دگر نبود
او گفت با اجازه ی بابا...بله ...بله مردی که غیر آینه ای شعله ور نبود عمری گذشت و یوسف ما پیرهن نداشت دو بخش دارد : با ... با ... که می شود بابا همین که هست در آن قاب عکس ، آن بالا همین که زل زده بر چشم های غمگینم نشسته در دل سنگر کنار آن آقا همین که نیست که همبازی ام شود گاهی اتاق با نفسش گر بگیرد از گرما همین که نیست كه کشتی بگیرد او با من و گاه لج کنم و بد شوم و او دعوا ... همین که نیست که با هم به مدرسه برویم و یا به مسجد ، هیئت ، خرید یا هرجا همین که نیست که ما را مسافرت ببرد شلمچه ، تهران ، قم ، مشهد امام رضا همین که نیست بگوید : صد آفرین پسرم ! همین که نیست کند کارنامه ای امضا *** چرا زقاب تکانی نمی خوری ای مرد چرا سراغ نمی گیری از من تنها نگاه کن همه نمره های من عالی نگاه کن تو به این برگه حضرت والا ! *** به گریه سر روی زانو نهاد و خوابش برد و قاب عکس زمین خورد مثل یک رؤیا نشسته بود پدر در کنار او با شوق و بوسه می زد و می گفت مرد من بر پا ! ببین کنار تو هستم بلند شو خوش خواب آهای مرد حسابی بگیر دستم را *** کشید چفیه به چشمان ابری و باران ... گرفت خودکار از دست کوچکش بابا !  نویسنده : مسافر کربلا تاریخ : چهارشنبه سوم مهر ۱۳۹۲ زمان : 15:17 
طبقه بندی: شعر شهدا، |
نظر بدهید همزاد كویرم تب باران دارم نویسنده : مسافر کربلا تاریخ : چهارشنبه سوم مهر ۱۳۹۲ زمان : 15:17
طبقه بندی: شعر شهدا، |
نظر بدهید عمری گذشت و یوسف ما پیرهن نداشت آری که پیرهن نه، که حتی کفن نداشت عمری گذشت و خنده به لب های مادرم! خشکیده بود و میل به دریا شدن نداشت عمری همیشه قصه نقاشی سعید! مردی که دست در بدن و سر به تن نداشت...
**** حالا رسید بعد هزاران هزار روز یک مشت استخوان که نشان از بدن نداشت مادر که گفت: شکل تو دارد پدر، ولی وقتی که دیدمش، پدر شکل من نداشت! **** فهمیدم از نبود انبوه جمجمه! بابا هوای سر به بدن داشتن نداشت با این چنین رسیدن و آن هم بدون سر حرفی برای مادرم از خویشتن نداشت **** آن شب چقدر مادرم از غصه گریه کرد بیچاره او که چاره به جز سوختن نداشت سجاد عزیزی آرام
نویسنده : مسافر کربلا تاریخ : دوشنبه هجدهم شهریور ۱۳۹۲ زمان : 20:25
نویسنده : مسافر کربلا تاریخ : پنجشنبه سی ام خرداد ۱۳۹۲ زمان : 10:54
طبقه بندی: شعر شهدا، |
نظر بدهید برچسب ها: اشعار شهدا، شعر دفاع مقدس، روایتگری، عباس صادقی زرینی، از آن چک و سفته ها بپرسید فقط ، انگار کـــه تقدیر جهان بر می گشت ، *** با اینکه نرفته در کتش می خواند *** حاجی به زمین و به زمان گیر نده
و رویِ صحبت من با شماست ،آقایِ ... بله! شما که نشستید ناگهان جایِیکی شبیه همان ها که آسمان رفتند یکی شبیه ستـاره ، درست بالایِ ... نگاه! زل زده از قاب روی دیوار و تو بی خیال ، فقط فکر آرزوهایِ ... خودت که از همه چیز اطلاع داری که به لطف نام همان ها رسیدی اینجایِ ... چه خوب می شد اگر یادتان بیاید که چگونه رد شده ای بر همه الفبایِ کسی که دست خدا را گرفت و بالا رفت کسی که جان خودش را نهاد در پایِ ... ***و باز نام شهیدی کنارِ عکسی سرخ که رویِ صحبت او با شماست، آقای
من بال و پر شهید را می بوسم پا تا به سر شهید را می بوسم دستم نرسد اگر به دامان شهید دست پدر شهید را می بوسم ...... ای دوست به حنجر شهیدان صلوات بر قامت بی سر شهیدان صلوات از دامن زن مرد به معراج رود بر دامن مادر شهیدان صلوات
بیایید یک لحظه عاشق شویم جدا از تمام سلایق شویم نه مال و نه شهوت، نه جاه و مقام بیا فارغ از این علایق شویم چو صیاد شیرازی و کاظمی پرنده، پرستو، شقایق شویم بیایید.. چون رهبر و مقتدا دمی رهسپار مناطق شویم به فکه درآییم و فتح المبین کمی آشنا با حقایق شویم بیـاد شهیـدان گـردان عشـق به مقتل پُر از اشک و هِق هِق شویم بیفتیم.. بر خاکشان لحظه ای در آن لحظه مست دقایق شویم بیا با دو دست علمدار عشق هم آوا و همسو موافق شویم وهب وار دل را به دریا زنیم به امواج مستی چو قایق شویم صحیفه، مهاجر، مخاطب، قلم بیایید زین لحظه عاشق شویم..
چقدر هادي دردم، چه خسته ام، سردم تكم! غريب و غريقم، شكسته ام، زردم سلام تهران! تهران! سلام تهرانم منم! بسيجي ديروز اين دبستانم چنين غبار گرفته به عيش نامده ام بپرس از چه دياري و از چه آمده ام من از خدا و «شهيد» و كمانچه مي آيم از استواي شلوغ « شلمچه» مي آيم مگر از آن همه شهر« شهيد» نگذشتيم؟ چرا دوباره به اين شوره زار برگشتيم؟ بگو چگونه گرفتار اين خطا شده ايم؟ ميان سيل سياست، چنين دو تا شده ايم؟ چه ساده نزد شما« بود»ها «نبوده» شده است شب «شلمچه» از اذهانتان زدوده شده است چه ساده شوق «بهشتي» به «غصه» ها برگشت چه ساده «كاوه» دوباره به «قصه» ها برگشت دوباره «باقري» و «باكري» چه خاموشند ميان هزار توي افسانه ها فراموشند... هلا شما كه به امروز خويش زنجيريد! چرا سراغي از آن روزها نمي گيريد؟ هلا ميان زلال زمان سبوترها! چه خلوت است مزار شما كبوترها! در اين كشاكش بي همتي و بي ديني مرا بهل! بهل! اي مرتضاي آويني! گرسنه، خسته، رهايم ميان رخوت و خواب مرا بهل! بهل! اي حاج اصغر محراب! مرا بحل كن اگر خسته ام، بهل اي مرد! رها كن اين تن رنجور را، رها، برگرد! مرا بحل كن الا «همت» بلند زمين براي ماندن در اين سكوت مرگ آيين منم بسيجي ديروز و اينك اما دير منم جواني جبهه و اينك اما پير چقدر گريه كهنه به دادم آمده است چه خاطرات عجيبي به يادم آمده است چه روزهاي عجيبي! چه جزر و مد بدي چه آسمان فجيعي! چه فصل بي عددي چه ساكتي! چه خموشي! مگر نمي بيني؟ سلام تهران! باري ! چه خواب سنگيني! سلام تهران! بي روح آهنين پيكر! سلام پونك! تجريش! شوش! تهران سر! سلام اي همه جا مانده هاي غافله ها! سلام نسل چك و سفته و معامله ها! سلام تهران! آسمانت آبي نيست صداي خنده ات اي شهر! آفتابي نيست غريو موشك شب هاي دور يادت هست؟ سلام تهران! آيا غرور يادت هست؟ سلام تهران! اي شهر بي ستاره و تار سلام تهران! اي شهر پرفريب و غبار... چه طعم خون كه به اين كام ها چشيده شود چه چشم ها كه ز حدقه برون كشيده شود چه سينه ها كه به تيغش دريده خواهد شد چه دست هاي زيادي بريده خواهد شد... چقدر خاتمه ام من! چقدر محتضرم چقدر گريه ام امشب! چقدر مختصرم خادم الشهدا:حاج حسین علی ابادی-ب |
موضوعات مرتبط با این مطلب :
برچسب ها: